Είναι αδύνατον να επιχειρήσεις να μιλήσεις για την οντολογία του ανθρώπου, αν δεν αναφερθείς στο υπαρξιακό ερώτημα “Γιατί και πώς έγινε ο κόσμος;“. Αν το παραλήψεις, το μόνο που μπορεί να κάνεις για να διασώσεις την αξιοπιστία σου είναι να παραδεχτείς πως δεν γνωρίζεις τίποτα για τον άνθρωπο, και ότι κάνεις κάποιες υποθέσεις, με βάση την παρατήρηση και την εμπειρία τη δική σου και άλλων ανθρώπων. Δηλαδή, είσαι σε θέση ανάλογη με ένα μυρμήγκι που συλλογίζεται ποια είναι η φύση του και ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής του. Αν θεωρείς το παράδειγμα με το μυρμήγκι ακατάλληλο, γιατί αυτό δεν έχει τόση νοημοσύνη όσο ο άνθρωπος, ή ότι δεν έχει τέτοιες αναζητήσεις, θα ρωτούσα “κι εσύ πού το ξέρεις;” και θα σε παρέπεμπα στα ντοκυμαντέρ που περιγράφουν τα θαυμάσια έργα της κοινωνίας των μυρμηγκιών. Αν πάλι προτιμάς κάτι εντελώς διαφορετικό, και μάλλον πιο εύστοχο, θα ρωτούσα “πόσα γνωρίζει ένα εξελιγμένο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης για τον τρόπο δημιουργίας του και το σκοπό της υπάρξεώς του;“. Η απάντηση είναι “όσα του έχει αποκαλύψει ο δημιουργός του“, και τεχνικά, όσες πληροφορίες έχει προσθέσει ο προγραμματιστής του στη βάση δεδομένων του.
Η επιστήμη έχει προ πολλού ανακαλύψει αρκετές αποδείξεις, που είναι ικανές να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι όλο το ορατό σύμπαν στο οποίο βρισκόμαστε είναι αποτέλεσμα δημιουργίας από ένα Υπέρτατο Ον, που αποκαλούμε Δημιουργό. Σε αυτή τη βάση, μπορούμε να προχωρήσουμε κάποια συζήτηση για το “Τι είναι ο άνθρωπος“.
Κάθε ανθρώπινη κοινωνία στη γη έχει έναν τρόπο να εξηγεί την ύπαρξη του Σύμπαντος και του ανθρώπου, αυτό που ονομάζουμε “θρησκείες”. Οι χριστιανοί έχουν κληρονομήσει από τους προγόνους τους τη χριστιανική διδασκαλία, που μιλά για τη δημιουργία του κόσμου από το Θεό, ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη και συνεχίζοντας με την Καινή Διαθήκη. Αυτά τα συγγράμματα, η Αγία Γραφή, γράφτηκαν με την παρέμβαση και την αποκάλυψη του Θεού, όπως πιστεύουμε. Ιδιαίτερα, για τα γεγονότα που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη και είναι χρονολογικά πιο κοντά στην εποχή μας, υπάρχουν σωρεία ιστορικών τεκμηρίων που, είτε άμεσα, είτε έμμεσα με την μελέτη τους, τη διασταύρωσή τους με τα ιστορικά τεκμήρια, και την ερμηνεία τους, θεμελιώνεται η εγκυρότητά τους και η υποσυνείδητη πίστη για την αλήθεια που περιέχουν, μετατρέπεται ευκολότερα ή δυσκολότερα σε βεβαιότητα. Αρκεί μόνον η ειλικρινής και αγνή προδιάθεση του μελετητή.
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι
ο άνθρωπος δημιουργήθηκε, από τον Θεό, που δημιούργησε και όλα τα άλλα, ορατά και αόρατα, στοιχεία του σύμπαντος κόσμου.
Οι ικανότητες αντίληψης του ανθρώπου, αν και εξαιρετικές, σε σχέση με κάθε άλλο νοήμον ον, δεν είναι ικανές να καταλάβουν το όλον της ανθρώπινης φύσης, έτσι όπως και το μυρμήγκι και το πρόγραμμα αδυνατούν. Περισσότερο απ’ όλα, δεν μπορεί να αντιληφθούμε την ύπαρξη της ψυχής, της αόρατης φύσης του ανθρώπου, και αναπόσπαστου, μέχρι τον σωματικό θάνατο, μέρους του.
Με αυτήν την αδυναμία μας, το μόνο λογικό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ακούσουμε αυτά που μας λέει ο ίδιος ο Θεός που μας δημιούργησε, και να κάνουμε αυτά που μας συμβουλεύει.
