Αν δεν αλλάξει ο τζίτζικας

Πριν δύο χρόνια όποιος μιλούσε για συνωμοσία ήταν γραφικός και δεν τον πίστευε κανένας. Φυσικό ήταν να μην αντιδρά η κοινωνία της σιγουριάς και της ευκολίας. “Κακές πολιτικές επιλογές” ήταν η εξήγηση που έδιναν οι περισσότεροι, για να καθησυχάσουν τον εαυτό τους περισσότερο, παρά για να αντικρούσουν τα επιχειρήματα των “συνομωσιολόγων” που έλεγαν για οικονομικό πόλεμο και εθνική προδοσία της τότε κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών. …και δεν θεωρούσε κανένας ανάγκη να κάνει κάτι παραπάνω από το να βρίζει και να περιμένει να αλλάξει κάτι από τα αποφασιζόμενα.
Σήμερα, όλοι μιλάνε για συνομωσία και περιγράφουν ο καθένας όπως του αρέσει τους υπεύθυνους. Λένε πως φταίνε οι “ευρωπαίοι”, οι αμερικάνοι, ο καπιταλισμός, οι μετανάστες, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πάλι δεν κάνει κανείς κάτι παραπάνω από το να βρίζει τους πάντες και τα πάντα κατηγορώντας τους για την κατάντια της “οικονομίας”, ότι “μαζί τα φάγανε” και τώρα μας ζητάνε να τα πληρώσουμε “εμείς”, ότι δεν άφησαν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ τις επιχειρήσεις να λειτουργήσουν με τις απεργίες και τις καταλήψεις, ότι δεν βοηθάει η Γερμανία, ότι μας χαλάσανε οι πλανόδιοι μετανάστες, ότι φταίει το HAARP και οι αεροψεκασμοί. Και πάλι, ελάχιστοι είναι αυτοί που μιλάνε για τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, τα κανάλια και τους καναλάρχες και πολύ λιγότερο για την έλλειψη δημοκρατίας.
Ένας λαός σε πλήρη σύγχυση!…
Ένας λαός σε προεφηβική ηλικία, ανώριμος, ανεύθυνος, ανίκανος να σκεφτεί, να αποφασίσει, να πράξει. Μόνο λόγια, ψευτομαγκιές και κατάθλιψη. Ναι, το μόνο θετικό σε όλη αυτή την εικόνα είναι η κατάθλιψη. Είναι η κατά βάθος επίγνωση αυτής του της ανικανότητας που την κρύβει με βία κάτω από το χαλί. Το γνωρίζει ο τεμπέλης – πολιτικά – πολίτης ότι για όλη αυτή η κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβιστεί είναι υπεύθυνος ο ίδιος, γιατί άφησε να τον φτάσουν εκεί. Δεν έκανε το “σωστό” όταν έπρεπε και, σαν τον τεμπέλη τζίτζικα, έχει μείνει μόνος και πεινασμένος στο κρύο, χωρίς καταφύγιο σωτηρίας, χωρίς προμήθειες για τη δύσκολη ώρα. Είναι ωραία να τραγουδάς ξαπλωμένος, ξένοιαστος όταν ο καιρός είναι καλός και να κάνεις καζούρα “ο εξυπνάκιας” σ’ αυτούς που ετοιμάζονται για το χειμώνα, δουλεύοντας για το αύριο, όταν δεν σου χρειάζεται για το σήμερα.
Τι μπορεί να σώσει το τζίτζικα, όταν έχει αποτύχει πλήρως το μοντέλο ζωής του, η φιλοσοφία του;
Απ’ όσο θυμάμαι το μύθο, το μυρμήγκι τον έδιωξε από τη φωλιά του και δεν του έδωσε ούτε ένα σπυρί. Αλλά γιατί; Ο ψωροπερήφανος τζίτζικας δε θέλησε να αλλάξει τίποτα από τη ζωή του, απλά θέλησε να σωθεί. Είμαι σίγουρος ότι ο Αίσωπος θα άλλαζε το τέλος της ιστορίας αν ο τζίτζικας είχε φερθεί σωστά, έστω και μετά την πλήρως απαράδεκτη προηγούμενη ζωή του. Αν είχε παραδεχτεί στο μέρμηγκα ότι ήταν λάθος του να τεμπελιάζει και να περιγελάει τους προνοητικούς και επιμελείς γειτόνους του, αν ζητούσε συγνώμη και υποσχόταν πως από τότε και στο εξής θα γινόταν κι αυτός “μέρμηγκας”, σίγουρα θα τον έμπαζε στη φωλιά του και θα τον έβαζε τουλάχιστον σε μια γωνιά, δίνοντάς του τροφή ίσα για να μην πεθάνει.
Έτσι κι ο σημερινός λαός δεν πρόκειται να επιβιώσει τον επερχόμενο καταστροφικό χειμώνα, αν δεν αποφασίσει να αλλάξει, ζητώντας συγνώμη από όσους κορόιδευε και περιγελούσε. Όχι γιατί αλλιώς θα του κρατήσουν κακία, αλλά γιατί δεν θα είναι αλλιώς έτοιμος να αλλάξει. Και αν δεν αλλάξει, θα κάνει πάλι τα ίδια όταν ο καιρός θα καλυτερέψει.