Η συγχώρηση δεν είναι μονομερής ενέργεια αλλά διμερής. Οι δυο χρειάζεται να χωρέσουν σε ενα μέρος, ένα ασανσέρ πες για παράδειγμα. Αν ο ένας είναι έτοιμος να συν – χωρέσει με τον άλλον, μπαίνει στο ασανσέρι και καλεί τον άλλον. Θα μπει ο άλλος; Θα έρθει καν; Αν δεν έρθει, τι μπορεί να κάνει ο πρόθυμος; Τίποτα ουσιαστικό. Βλέπεις δηλαδή το αδιέξοδο της μονόπλευρης συγχώρεσης.
Κάποιοι μπορεί να υποφέρουν και χρόνια, αν έχουν ευαίσθητη καρδιά και αμελή πνευματικό, με κάποιον συνανθρωπο πολλές φορές πολύ κοντινό τους, που τους έχει βλάψει, κατά κάποιον τρόπο, και που δεν του κρατούν κακία, ενώ θελουν να επισφραγίσουν την μεγάλη τους καλωσύνη με την επίσημη συγχώρεση του αμαρτωλού. Και λένε “εγώ θέλω να έρθει να τον συγχωρήσω, η αλλιώς, θέλω να τον βρω να του πω πως τον συγχωρώ”.
Ουτε αυτό είναι με σιγουριά κανονική κατάσταση ορθόδοξου βιώματος.
Πώς είσαι σίγουρος ότι είσαι ο βεβλαμένος από τον άλλον και όχι εσύ ο αναίσθητος θύτης; Το συζήτησες με τον πνευματικό σου και σου το βεβαίωσε; Και είσαι βέβαιος οτι μετάφερες όλα τα σχετιζόμενα συμβάντα και καταστάσεις στον πνευματικό σου; Συνήθως τα στραβά μας τα βλέπουν μόνο οι άλλοι, ενώ εμείς αδυνατούμε και να τα παραδεχτούμε ακόμη και να μας τα καταδείχνουν με το δάχτυλο. Μίλησε με το έτερον μέρος ο φωτισμένος πνευματικός ή άφησε την πρόνοια του Θεού να εργαστεί το θέλημά Του μην θέλοντας να σταθεί εμπόδιο; Στο δικό μου σύμπαν μέχρι σήμερα 22 Ιουλιου 2017 γίνεται το δεύτερο.
Και τι να κάνω γέροντα, θα ρώταγε ο ευλαβής πιστός.
Τάδε έφη γέρων:
Δεν έχεις καμιά δουλειά να συγχωρήσεις κάτι που δεν είναι βλάβη σου, δηλαδή αν κάποιος δεν σου κάνει κάτι κακό. Αυτό είναι εύκολο, αλλά αυτός μου έκανε κακό με έβλαψε. Έτσι νομίζεις. Δεν γνωρίζεις ότι τίποτα δεν γίνεται αν δεν επιτρέψει ο Κύριος; Ουτε τρίχα της κεφαλής δεν θα σου πειραχτεί (στους πιστευοντες) αν δεν θέλει ο Κύριος. Δεν γνωρίζεις οτι ο πατέρας παιδαγωγεί τα παιδιά του για να γίνουν όσο γίνεται περισσότερο ίδια με κείνον; Συνεπώς αυτό που από παρανόηση δική σου το εξέλαβες για βλάβη και κακό πράγμα, είναι στην χειρότερη περίπτωση δοκιμασία παιδαγωγική πρός όφελός σου, για να μην πω το ποιητικότερο, είναι ευεργεσία του Θεού στο πλάσμα του. Αφού λοιπόν ο συνάνθρωπός σου σου μετέφερε την πραγμάτωση, την υλοποίηση της ευεργεσίας του Θεού, από πού κιωσπού θέλεις μεγαλόκαρδα να του προσφέρεις την συγχώρεσή σου ψευτο-Άγιε; Ενώ θα έπρεπε να τον ευχαριστείς αν όχι να τον ευγνωμονείς.
Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα πολύ βαριά θεολογικά πριν μας λιώσει το βάρος τους και να πούμε κάτι πιο γήινο, που μπορεί να το καταλάβει κάποιος που ‘χει παιδιά, αν και δεν είναι σίγουρο, όπως και αυτοί που έχουν παιδιά λιγοστεύουν. Πάντως επειδή συνηθίζεται αντί να γεννάει παιδιά ο κόσμος να αγοράζει ή να υιοθετεί σκυλιά ή άλλα ζωντανά του Θεού, μπορεί στο παράδειγμα που ακολουθεί όπου παιδί να βάλουν το ζώο τους.
Πας βόλτα με το παιδι σου στις κούνιες ή στο πάρκο, ή κάνεις λάντζα στο νεροχύτη και το νήπιον γυρνάει ελεύθερο γύρω σου. Κάποια στιγμή που νομίζεις ότι το παιδί είναι ασφαλές και δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του ερχεται και με ζηλευτή τέχνη κλωτσάει το καλάμι σου όπως ο Μέσι την μπάλα. Πες μου μεγαλόκαρδε, θα το συγχωρέσεις; Και θα περιμένεις να έρθει να σου ζητήσει συγνώμη και συγχώρεση;
Αν θες να μου πεις Οχι πρέπει να μου πεις και το γιατί. Να σου πω εγώ ο γκρινιάρης οτι το παιδί είναι εξ ορισμου αθώο, αφού δεν αντιλαμβάνεται την επίπτωση της πράξης του όπως οι λεγόμενοι μεγάλοι. Επίσης ο ίδιος ο Χριστός μας κατέδειξε τα μικρά παιδιά, τα νήπια σαν το πνευματικό μας πρότυπο, αλλά αυτό δεν εντάσσεται στην χρήση που θέλουμε στο παραδειγμά μας, το λέμε για υπενθύμιση. Αυτό που απαντά στο δήθεν γριφο είναι ότι αγαπάς το παιδί σου και ό,τι και να σου κάνει δεν του κρατάς κακία.
Να το χοντρύνουμε λίγο. Ας πούμε οτι το σπλάχνο μας εκεί στήν κουζίνα βρήκε ενα μαχαίρι και φυσικά δοκίμασε αν τρυπάει τη γάμπα σου. Και ο μπόμπιρας στο πάρκο βρήκε μια πέτρα και δοκίμασε να δει πόσο ψηλά μπορεί να την πετάξει και φυσικά αυτή έφτασε στο ανέμελο κρανίο σου. Ποιος χρωστάει συγνώμη, γιατί για συγχώρεση ούτε λόγος, εννοείται οτι δεν υπάρχει ανάγκη.
Όπως είπαμε πρίν, αγαπάς το παιδί σου και ό,τι και να σου κάνει δεν του κρατάς κακία. Ναι αλλά αυτός δεν είναι παιδί μου και είναι μεγάλος και το έκανε εξεπίτηδες.
Αλήθεια; Να προσκυνήσουμε το δοχείο του Αγίου Πνεύματος.
Γνωρίζεις τα έσω των ψυχών των άλλων ανθρώπων, προτού βέβαια μάθεις τα έσω της δικής σου. Το παιδί δεν το ξεσυνεριζόμαστε γιατί δεν καταλαβαίνει το λάθος ή τις επιπτώσεις των πράξεών του γιατί δεν κατέχει την γνώση ούτε πρόλαβε να αποκτήσει την εμπειρία. Αυτός ο άλλος που λες πως σε έβλαψε καταλαβαίνει τις επιπτώσεις των πράξεών του στον εαυτό του; Αν διακατέχεται από κακία θα έχει σοβαρές βιωματικές συνέπειες. Αν έχει λογισμούς οτι ο άλλος (εσύ) έχει κάτι πονηρό στο νου του, ενώ δεν είναι έτσι, (ας πούμε) τον έχει γραπωμένο ο εξαποδώς και τον κάνει σβούρες για καρναβάλια, δηλαδή είναι να τον κλαις και να τον βοηθάς. Δεν σου ακούγεται κάπως σαν το ακαταλόγιστο του νηπίου;
Και γιατί αδερφέ μου δεν πρόσεξες να μην βρει και πετάξει πέτρα το σπλάχνο σου; Γιατί αδερφή μου άφησες ενα μαχαίρι σε μέρος να το φτάνει το ζιζάνιο; Έτσι κάνουμε οι γονείς; Ποιανού δουλειά είναι να προλαβαίνει το κακό πρίν συμβεί; Αφού είσαι σχεδόν άγιος δεν είχες ευθύνη να προλάβεις να μη δώσεις ευκαιρία ή αφορμή στον αδαή αδερφό σου να κάνει κακό στο εαυτό του προσπαθώντας να ευεργετήσει εσένα; Εκεί που του χρωστούσες δηλαδή, του θέλεις και το βόδι.
Σα δε ντρέπεσαι!…
